دستورالعملی که با آن به تمام کارهایتان می رسید - علی آباد جدید

خبرنگاران| بسیاری از ما لیستِ کار های روزانه تهیه می کنیم تا بتوانیم همه اموری که ضروری است در خانه انجام گردد را پیگیری کنیم؛ خانواده را مشغول انجام کارهای شان نگه داریم و امور را در محلِ کار مدیریت کنیم. اما این لیست گاهی تبدیل به یک هیولا می گردد. اگر شما هم در زمره افرادی هستید که علی رغمِ نیتی که برای به اتمام رساندنِ این لیست دارید، ناموفق می مانید، به جمعِ ما خوش آمدید.

به گزارش خبرنگاران، آیِلات فیش باخ، استاد دانشگاه شیکاگو در رشته بازرگانی، در تمامِ عمرِ فعالیتِ علمی اش مشغولِ مطالعه علمِ انگیزه بوده است و می داند که چطور می توان به موفقیت های بیش تری برای انجام فعالیت های روزمره دست پیدا کرد.

فیش باخ رئیس انجمن علمِ انگیزه است و در کتابش با عنوان انجامش بده: درس های شگفت انگیز از علم انگیزه، او چارچوبی را بر مبنای سال ها مطالعه در این حوزه معرفی می نماید که می تواند به شما یاری کند در انجام کار های روزمره و هفتگی تان به موفقیت های بیش تری دست پیدا کنید.

فیش باخ بعضی از رموز موفقیت در به اتمام رساندنِ لیستِ کار های روزمره را با ما به اشتراک گذاشته است:

آیا نوشتنِ لیستِ کار های روزمره اساساً مفید است؟

نوشتنِ لیستِ کار ها زمانی مفید است که به شما یاری کند بار کوششِ ذهنی برای حفظ کردن این لیست و تغییر دادنِ الویت ها را کاهش دهید. هم چنین، هر زمانی که یکی از کار های این لیست را انجام می دهید، انگیزه پیدا می کنید که به سراغ کار بعدی بروید، بنابراین، انگیزه شما را نیز ارتقا می دهد.

اگر این لیست باعث گردد که انعطاف شما در انجام امور کم گردد، مفید نخواهد بود. در این حالت، به صرفِ اینکه کار ها در لیست قرار دارند خودتان را مجبور می کنید که انجام شان دهید، درحالی که ممکن است این امور از الویت برخوردار نباشند و بنابراین انجام دادنِ آن ها شما را مسرور نمی نماید.

لیدی کلاتز، استاد دانشگاه ویرجینا، در تحقیقات خود دریافته است که حذف کردن از لیست خیلی مهم تر از افزودن کار های تازه به آن است. او می گوید اگر شما فعالیت هایی مثل خرید یا بازدید از باغ وحش را از لیست کارهای تان حذف کنید، آخر هفته استراحتِ روح بخش تری دارید.

اگر تعدادی هدف بزرگ داشته باشم که هر هفته باید به آن ها برسم، برترین توصیه ای که می توانید برای محقق شدنِ این اهداف به من بدهید چیست؟

من یک دستور با 4 ماده لازم دارم:

1. اهداف را درست تنظیم کنید. باید اهدافی را در لیست تان داشته باشید که انگیزه بخش باشند. هدفی با رویکردِ ایجابی که بر انجام شدن تأکید می نماید، بهتر از هدفی با رویکردِ سلبی است که بر انجام ندادن یا پرهیز کردن متمرکز است. شرکت در کلاسِ صبح گاهی پیلاتس مؤثرتر از هدفی مثلِ زیادی نخواب است.

2. بر پیشرفت تان نظارت کنید و به میانه لیست کارهای تان که رسیدید توقف کنید و ببینید که تا میانه راه چه کار هایی اجرا شده است و چه کار های دیگری باید انجام دهید که از میانه عبور کنید.

3. اهدافِ شما باید ـ به جای تضعیف یکدیگر ـ یکدیگر را تکمیل نمایند. هر هدفِ خاصی باید با هدافِ دیگری که در لیستِ شما واقع شده است هم خوانی داشته باشد. اگر هدف تان این است که سالم تر زندگی کنید پس باید راستاتان را طوری تنظیم کنید که از جلوی مغازه بستنی فروشی رد نشوید.

4. در پیِ یاری اجتماعی باشید. باید اطراف تان را از آدم هایی پر کنید که موفقیت تان برای آن ها مهم است و می توانند در مواقع لزوم برای موفقیتِ بیش ترتان به شما یاری نمایند.

چرا گاهی تا وسط راه را خوب پیش می رویم بعد بی انگیزه می شویم؟ چه کار کنیم که انگیزه مان حفظ گردد؟

این مشکلِ میانه است. بیشتر ما وقتی به میان راه می رسیم، انگیزه مان برای انجام کار و درست انجام دادنِ کار کم می گردد. شما همواره در ابتدا و انتهای کار با سرعتِ بیش تری پیشرفت می کنید. نخستین و آخرین اقدامِ شما حسِ خاصی دارد. ما شروع و انتها چیز ها را همواره جشن می گیریم. در میانه، ما انگیزه و رمق مان را از دست می دهیم.

وقتی ریما توره-تیلِری، دانشیار رشته بازاریابی، و من از مردم درخواست کردیم که اشکالِ زاویه داری که روی کاغذ ترسیم شده بود را برش دهند، متوجه شدیم که آن ها وقتی به وسطِ کار رسیده بودند فقط بعضی از گوشه ها را بریده بودند و این کار را با دقت انجام نداده بودند.

راه چاره آن است که وسط یا میانه کار را کوتاه نگه دارید. به جای آنکه یک هدفِ ماهانه برای ورزش مشخص کنید، هدفِ هفتگی مشخص کنید و به جای آنکه برای رسیدن به یک راستاِ شغلی دلخواه هدفِ سالانه مشخص کنید، هدفِ ماهانه مشخص کنید تا میانه راستا برای تان کوتاه باشد و دچار آفتِ میانه نشوید.

وقتی لیستِ کار هایی که باید انجام دهیم سخت می گردد آیا توصیه ای برای الویت بندی امور دارید؟

شما می خواهید مطمئن شوید که اقلامی که از الویتِ بالایی برخورداند فراموش نشوند. من این استراتژی ها را پیشنهاد می دهم:

1. وظایفی هستند که برای انجامِ وظایفِ روزمره و دستیابی به آرزو ها و اهدافِ اساسی شما حیاتی هستند. این وظایف باید در بالای لیستِ شما باشند.

2. وظایفی هستند که این اهداف را پیش می برند، اما نه برای وظایف روزمره و نه آرزو های شما حیاتی نیستند. این وظایف را در الویتِ دوم بگذارید.

3. بقیه چیزها.

بنابراین، برای شخصی مثل من یاری به پسر 10 ساله ام در تمرین ویولن قبل از باغبانی قرار می گیرد. خرید لباس در آخرین بخشِ این لیست قرار می گیرد که اغلب هم موکول به بعد می گردد؛ بنابراین واضح است کاری که می توانید به بعد موکول کنید باید در انتهای لیست باشد.

سوتفاهم های رایجی که اغلب مردم درباره لیستِ کار هایی که باید انجام گردد، دارند چیست و چگونه باید آن ها را کنار گذاشت؟

نخستین باور رایج آن است که موفقیتِ شما بستگی به این دارد که چه نوع فردی هستید. این فقط به شما مربوط نیست. موفقیت به همان میزان که به ویژگی های فردی مرتبط است به محیطی که در آن قرار دارید نیز مرتبط است و حتی اغلب به محیط مرتبط است.

در زمان و مکانِ درست و با آدم های درست می توانید موفقیت های عالی کسب کنید. روان شناسان به این سوبرداشت می گویند خطای انتسابِ اساسی. براساس این خطا ما در زمانِ توجه به عواملی که موفقیت را تسهیل می نمایند به راستاِ اشتباه نظر می اندازیم.

سوبرداشت دوم فقدان همدلی با خودِ آینده تان است. ممکن است باور داشته باشید که خودِ آینده شما فقط کار هایی را انجام می دهد که برایش اهمیت دارند؛ اما آن فردِ آینده نگر، مانند خودِ فعلیِ شما، فقط به سمتِ چیز هایی کشیده خواهد شد که در لحظه حال به او حسِ خوب خواهد داد.

استراتژی کم تر شناخته شده ای که می تواند به اغلب مردم یاری کند از عهده وظایف شان بربیاند چیست؟

به وسوسه ها و موانعی که می توانند راستا موفقیتِ شما را در آینده مسدود نمایند توجه کنید. ما به این نتیجه رسیدیم که وقتی وجود مسئله ای را پیش بینی می کنید، به لحاظِ ذهنی آمادگی روبرو شدن با آن را پیدا می کنید.

وقتی یینگ ژانگ، استاد بازاریابی، و من از دانشجویان خواستیم که درباره فعالیت های مفرح و اجتماعی ای که ممکن است در راستا تکمیلِ یک وظیفه مانع ایجاد نمایند، بیندیشند، نتیجه آن شد که آن ها وقتِ بیش تری برای به اتمام رساندنِ آن وظیفه کنار گذاشتند و وقتِ کم تری به آن فعالیت های مفرح و اجتماعی اختصاص دادند.

اگر پیشاپیش در خصوصِ مشکلاتی که ممکن است در راستا انجام کار برای تان ایجاد گردد فکر کنید، به لحاظِ ذهنی برای حلِ آن ها آمادگی پیدا می کنید. به این فکر کنید که می خواهید خودتان را برای بلند کردنِ یک مبلِ سنگین آماده کنید. اگر از قبل وزنِ آن را درست پیش بینی کنید، با نیرویِ جسمی بهتری به آن نزدیک می شوید؛ و وقتی بدانید که تنش در حالِ افزایش است (آن را پیش بینی کنید)، انرژی خونسردی بیش تری را به خدمت می گیرید و وقتی دیگران صدای شان را برای تان بلند می نمایند، اعصاب تان بهم نمی ریزد.

منبع: CNN

ترجمه: سایت خبرنگاران