تور ارزان فرانسه: ایران دَرودی از پاریس تا سرطان - علی آباد جدید

با ما همراه باشید و با تور ارزان فرانسه از کشور عشاق دیدن کنید و در شهرهای پاریس، مارسی بگردیم و برج ایفل ، موزه لوور و دیگر جذابیت های این شهر زیبا را ببینیم

درودی بیش از 20 سال بود که به بیماری سرطان مبتلا شده بود. وی از این بیماری با عنوان معجزه زندگی و نقطه عطفی در خلق آثار مهم هنری خود یاد می نماید و گفته بود: هیچ گاه سرطان را جدی نگرفتم. سرطان معجزه زندگی من بود. معجزه ای که به من زنده بودن را یادآوری نموده و هر ثانیه از زندگی ام را لبریز از عشق نموده است. هر اثری که می کشم، من را به حالت عرفانی می برد و نقاشی هایم به گونه ای ترجمان و تصویر جهانی فکریات من هستند. این چیزی است که من را بعد از 23 بار جراحی، سرپا نگه داشته است.

وی درباره خلق بداهه نقاشی هایش گفته بود: نقاشی های من نمی توانند چیزی جز بداهه باشند. من این طور فکر می کنم، چراکه سعی دارم حسم را القا کنم، نه این که حادثه یا داستانی را روایت کنم. من حتی رنگ هایی را که درون مایه اصلی تابلو را به وجود می آورند، از پیش انتخاب نمی کنم. خلاصه کنم: من با ندانسته هایم نقاشی می کنم، چراکه باور دارم دانسته های انسان محدودند، بنابراین به ندانسته هایم یا به عبارت دیگر، به ناخودآگاهم رجوع می کنم. به همین خاطر، وقتی آخرین قلم را می زنم و اثر تمام شده را می نگرم، حتی برای خودم سؤال برانگیز است که اندیشه ام در حین خلق اثر با چه موضوع یا حسی درگیر بوده است؟

یکی از مهم ترین آثار وی در سال 1347 که به سفارش شرکت ITT که لوله کشی نفت آبادان به ماهشهر را برعهده داشتند، خلق شد و آن تابلوی نفت ایران بود. تصویر این تابلو با تیتراژی میلیونی در روزنامه های مهم جهان از جمله لایف، نیوزویک، تایمز و … به چاپ رسید و احمد شاملو در 1352 خورشیدی برای آن شعری سرود.

ایران دَرودی در نگاه جهانی

نقاشی این بانوی هنرمند تحت تاثیر اشعار مولانا، سهروردی، بایزید بسطامی، عطار و دیگر عارفان بزرگ ایران بوده و از آنجا که عنصر نو در تابلوهای او بسیار برجسته است، او را بانوی نور، بلور و آینه لقب داده اند. آندره مالرو درباره نقاشی های درودی نوشته است: ایران درودی در کوشش یافتن بزرگی و حقیقتی در آدمیان است که آدمیان خود آن را فراموش نموده اند. این جمله مالرو را می توان حکایتی از تمام نقاشی های بزرگ بانوی نقاشی ایران دانست.

ایران دَرودی را برخی منتقدان و صاحب نظران، یک نقاش سوررئال می دانند، برخی دیگر سمبولیست و برخی ترکیبی از چند مکتب. به گمان برخی دیگر او پیرو مکاتب متعارف نیست، بلکه او به نوعی اصالت سبکی رسیده و شیوه هنر ورزیدنش ایران درودیسم است.

آنتونیو رودریگز منتقد بزرگ مکزیکی درباره او می نویسد: برخی سبک او را در حد فاصل میان سوررئالیسم و سمبلیسم توصیف می نمایند و برخی دیگر هر دو اطلاق را صحیح می دانند. حقیقت اما این است که درودی از طبقه بندی شدن در چارچوب ها و سبک ها گریزان است، چراکه ضمن ترسیم جهان تصاویر فکری و رویاهای بلند پرواز خود در میان گل های روئیده در دورنماهای غریب نورانی، مفاهیمی برخاسته از فرهنگ خود را بیان می دارد که درک آنها در هیچ قالبی نمی گنجد.

بیشتر افراد، کارهای وی را با فضاهای ویژه و رنگ های خاصی که روحیات درونی او را منعکس می نمایند، می شناسند. جلوه هایی که در ظاهر، هر بار متفاوت بر دل بوم نقاشی نشسته است اما در باطن، تلالوی روحیات انسانی بزرگ اند، که کوشش می نماید تا افکار و احساسات عمیق خود را با هنری که بسیار در آن ماهر است، با دیگران به اشتراک بگذارد و از این طریق قلب و فکر آن ها را تحت تاثیر قرار دهد. با وجود این که هدف یکی است، اما فضا و رنگ در هر اثر ایران درودی به شکلی تازه و منحصر به فرد جلوه می نماید؛ همان گونه که احساسات نقاش و مخاطبانش دائما یکسان و بر یک خط نیست، حال و هوای آثار وی هم در نقاشی های مختلف، گوناگون است و پایکوبی قلموی او بر بوم نقاشی، هربار صحبتی تازه با مخاطبانش دارد.

باید اذعان داشت که درودی نقاشی سبک و سیاق خودش را داشت، به گونه ای که برخی سبک آثارش را ایران درّودیسم نامیده اند.

زندگی در اروپا و ایران

ایران درودی در 11 شهریور 1315 در خانواده ای اشرافی در خراسان به جهان آمد. پدرش خراسانی بود و مادرش قفقازی تبار بود. خانواده مادری اش بازرگان بودند و به همراه خانواده بعد از انقلاب اکتبر و تشکیل کشور شوروی از قفقاز به ایران مهاجرت کردند. وی در کودکی با خانواده به اروپا سفر کرد. وقتی جنگ جهانی دوم آغاز شد خانواده او در هامبورگ زندگی می کرد و با آغاز جنگ به ایران بازگشتند و مدتی در مشهد زندگی کردند و بعد ساکن تهران شدند.

درودی در مدرسه به علت علاقه به نقاشی به کلاس های آزاد طراحی و نقاشی می رفت. وی در سال 1954 برای تحصیل در رشته نقاشی در دانشکده بوزار در پاریس به تحصیل مشغول شد و در سال های 1954 تا 1958 به یادگیری هنر در آکادمی ها و دانشکده های گوناگون پرداخت. پس از خاتمه تحصیلات به ایران بازگشت و در اردیبهشت 1339 آثارش در تالار فرهنگ تهران به نمایش گذاشته شد.

ازدواج در آمریکا؛ زندگی در ایران

در سال های دهه چهل خورشیدی در شهرهای مختلف اروپا آثار خود را در گالری های مختلف به نمایش گذاشت و سپس به آمریکا رفت. در آمریکا با پرویز مقدسی کارگردان تآتر و سینما ازدواج کرد. هر چند دوران زندگی مشترک این دو با مرگ زود هنگام مقدسی به خاتمه رسید اما تأثیر بسیار عمیقی بر درودی گذاشت و او دیگر هرگز ازدواج نکرد.

ایران درودی در بیش از 63 نمایشگاه انفرادی و بیش از 250 نمایشگاه گروهی در ایران و سراسر جهان، آثار خود را به دید عموم گذاشت و با نوشتن کتاب در فاصلهٔ دو نقطه به نویسندگی نیز روی آورد.