دلایل حالت تهوع و ناخوشی پس از تمرین ورزشی - علی آباد جدید

خوشبختانه چند شرح خوب برای این که چرا ممکن است این اتفاق رخ دهد وجود دارد. بنابراین، اگر این اتفاق برای شما رخ داد احتمالا علتی برای نگرانی وجود ندارد.

به گزارش خبرنگاران به نقل از کانورسیشن،زمانی که ورزش می کنیم جریان خون به عضلات، مغز، ریه ها و قلب افزایش می یابد. این افزایش در جریان خون به وسیله بخش سمپاتیک سیستم عصبی خودمختار (که به تنظیم تمام واکنش های غیرارادی بدن ما مانند ضربان قلب، فشار خون و هضم یاری می نماید) راهنمایی می گردد و این کار را با گشاد کردن شریان ها انجام می دهد تا بتوانند خون بیش تری را به این بافت ها برسانند.

با این وجود، سیستم عصبی سمپاتیک که به طور معمول سازوکار جنگ یا گریز ما را راهنمایی می نماید به طور همزمان رگ های خونی را که وارد سیستم گوارشی ما می شوند (مانند معده) در طول یک تمرین شدید تا 80 درصد باریک می سازد.

انجام این کار معمولا بدان خاطر است که میزان محدودی خون در بدن وجود دارد و افزایش احتیاج به اکسیژن به وسیله بعضی بافت ها تنها با تغییر میزان خونی که به بافت های دیگر می رود برآورده می گردد. این بدان معناست که ممکن است در مناطقی که در حال حاضر به اکسیژن زیادی احتیاج ندارند جریان خون کاهش یابد. چه اخیرا غذا خورده باشید و چه نخورده باشید این شرایط ممکن است روی دهد.

با این وجود، فرض کنید اخیرا یک وعده غذایی پیش از رفتن به باشگاه یا رفتن برای دویدن خورده اید. وقتی غذا می خوریم غذا معده ما را به حالت کشیده درآورده و در نتیجه اسید و آنزیم های مورد احتیاج برای هضم غذا آزاد می گردد. ماهیچه های معده نیز در طول هضم فعال تر می شوند و باعث تقاضای بیش تری برای اکسیژن و جریان خون به معده و سایر بافت های دستگاه گوارش می شوند. بخش متفاوتی از سیستم عصبی خودمختار باعث می گردد که جریان خون به ساختار های دستگاه گوارش در زمانی که احتیاج به فعال بودن دارند افزایش یابد.

درگیر بودن قابل توجه بافت های مختلف بدن که همگی به اکسیژن احتیاج دارند ممکن است یکی از دلایلی باشد که باعث می گردد حالت تهوع در طول یا پس از تمرین رخ دهد. با تغییر تقاضا، بدن باید جریان خون را با بافت ها تطبیق دهد. بنابراین، زمانی که ما ورزش می کنیم خون باید به ماهیچه ها، قلب، ریه ها و مغز برود بدان معنا که جریان خون در بافت های کم تر فعال مانند دستگاه گوارش کاهش می یابد حتی اگر در حال حاضر شام خورده شده مان را هضم کند. هنگامی که جریان خون در این ناحیه کاهش می یابد اعصاب روده ما را تحریک می نماید که در پی آن باعث ایجاد احساس تهوع می گردد.

علاوه بر این، معده و سایر اندام های شکمی نیز می توانند در حین ورزش فشرده شوند که ممکن است بیش تر به احساس تهوع بیانجامد. این مسئله به ویژه در حالت چمباتمه زدن بسیار مهم است، زیرا ضربان قلب و احتیاج به اکسیژن در بافت ها افزایش می یابد. بنابراین، بدن حجم بیشتری از هوا را به داخل ریه ها کشیده و سپس باعث می گردد دیافراگم (زیر دنده های شما) با شدت بیشتری به اندام های شکمی فشار آورد. سایر ماهیچه ها مانند آن ماهیچه هایی که در دیواره شکم قرار دارند نیز یاری می نمایند و با هر تنفس اندام های شکمی را بیش تر می فشارند. این شرایط می تواند منجر به حالت تهوع و حتی استفراغ قابل توجه حتی با معده خالی گردد.

بعضی شواهد حتی نشان می دهند که ورزش به ویژه دویدن در مسافت طولانی و سایر رویداد های استقامتی می تواند به پوشش معده آسیب برساند که احتمالا به علت کاهش جریان خون و اکسیژن در دسترس اندام است. این شرایط نیز باعث ایجاد احساس تهوع می گردد. در شرایط شدید این موضوع می تواند منجر به خونریزی دیواره معده، به ویژه در ورزشکاران استقامتی و مسافت طولانی گردد.

چه زمانی غذا بخوریم

اگر بلافاصله یا تا یک ساعت بعد از غذا ورزش کنید بدون در نظر گرفتن سطح ورزش یا شدت تمرین، به احتمال زیاد دچار حالت تهوع خواهید شد. تقریبا دو ساعت طول می کشد تا غذای جامد به وسیله معده تجزیه شده و وارد روده کوچک گردد. بنابراین، اگر بعد از تمرین دچار حالت تهوع شدید بهتر است حداقل دو ساعت پس از غذا خوردن صبر کنید. آن چه پیش از تمرین می خورید نیز ممکن است مشخص کند که آیا حالت تهوع خواهید داشت یا خیر. غذا های پر فیبر، چرب و حتی پروتئین بالا همگی با احتمال بیش تر تهوع پس از تمرین مرتبط هستند. پروتئین های مکمل، به ویژه آب پنیر یا شیک ها نیز کندتر هضم می شوند. این شرایط احتمالا باعث ایجاد حالت تهوع در طول تمرین می گردد، زیرا معده سعی می نماید آن را هضم کند.

بعضی از چربی ها به ویژه چربی های اشباع شده ممکن است به طور متفاوتی باعث ایجاد حالت تهوع شوند. آن دسته از چربی ها باعث تحریک و آسیب به پوشش داخلی دستگاه گوارش می شوند که خود باعث فعال شدن اعصاب در پوشش معده می گردد که به مرکز استفراغ (واقع در بصل النخاع مغز) در روده متصل می گردد.

مصرف نوشیدنی های ورزشی یا سایر نوشیدنی های با کربوهیدرات بالا (مانند آبمیوه ها، نوشیدنی های انرژی زا و نوشابه های گازدار) نیز با حالت تهوع در حین و پس از تمرین مرتبط است. این شرایط ممکن است به این علت باشد که نوشیدنی های مذکور بسیار آهسته هضم می شوند و بیش تر از سایر نوشیدنی ها در معده باقی می مانند.

اگر فردی هستید که اغلب پس از تمرین دچار حالت تهوع می شوید چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید. ابتدا تمرین معمول خود را تغییر یا کاهش داده و به آرامی شدت تمرین را افزایش دهید. این بدان خاطر است که هر چه مدت زمان تمرین طولانی تر باشد خون بیش تری به طور مداوم از معده خارج می گردد. اطمینان حاصل کنید که پیش و پس از تمرین آب کافی می نوشید، زیرا نوشیدن کم و زیاد آب می تواند به دلایل مختلف باعث ایجاد حالت تهوع گردد.

از نظر غذا خوردن دو ساعت پیش از تمرین از خوردن مواد غذایی پرهیز کنید. غذای مناسب را انتخاب کنید مانند: کربوهیدرات های با کیفیت بالا (مانند موز یا سیب زمینی شیرین) و پروتئین و بعلاوه چربی های غیر اشباع (مانند آجیل). این مواد غذایی نه تنها سوخت بدن را تامین می نمایند بلکه اگر قصد ورزش کردن داشته باشید هضم آن به میزان سایر مواد غذایی سخت نخواهد بود.