22 مدال در کارنامه قهرمان - علی آباد جدید

خبرنگاران-شهره کیانوش راد: مهران در برنامه های نمایشی، موسیقی و شعرخوانی هم فعالیت دارد. مولود ابراهیمی مادر مهران معتقد است که خانواده ها می توانند نقش پررنگی در تغییر نگاه جامعه نسبت به مبتلایان سندرم داون داشته باشند. ابراهیمی درگفت وگو با مهران قندهاری همراه ما بود.

کارهای شخصی اش را انجام می دهد، در خرید خانه یاری می نماید و برای رفتن به بعضی مسیرها از مترو و بی.آر.تی استفاده می نماید. مهران چند مدال طلا هم در مسابقات وزنه برداری و شنا کسب نموده است. او این موفقیت ها را مرهون کوشش های والدینش می داند: همواره مادر و پدر را کنار خود دیده ام. وجود آنها موجب اعتماد به نفس من برای شرکت در مسابقات است. پدرم بهترین مربی برای تمرین های ورزشی ام بوده و با همراهی مادرم توانسته ام در زمینه تئاتر فعالیت کنم.

ورزش حرفه ای و کسب مدال

مهران، مدال های طلا را در دست می گیرد و به آنها اشاره می نماید. 22 مدال حاصل کوشش او برای شرکت در مسابقات وزنه برداری و شنا در داخل و خارج از کشور است. سال هایی را که مدال کسب نموده، ردیف می نماید: سال 1387 مسابقات ابوظبی، سال 1388 مسابقات سوریه، سال 1391 مسابقات لبنان، سال 1394 مسابقات امریکا و... مادر می گوید: اینها بخشی از موفقیت های مهران است. او از سال 1385 ورزش حرفه ای را آغاز کرد. ابتدا برای مسابقات وزنه برداری انتخاب شد و توانست 5 طلا در رشته وزنه برداری کسب کند. اما بعد از چند سال با توجه به توان جسمی مهران تصمیم گرفتیم تمرین در رشته شنا را ادامه دهد. البته مهران از همان کودکی همراه پدر و برادرهایش به استخر می رفت و شناگر خوبی بود و بعد از وزنه برداری با تشویق و آموزش های پدرش توانست به صورت حرفه ای این رشته ورزشی را دنبال کند. نتیجه کوشش های او در رشته شنا کسب 7 مدال طلا در مسابقات داخلی و خارج کشور است.

مستعد یادگیری

مولود خانم بچه ها مبتلا به سندرم داون را مستعد یادگیری مهارت های مختلف می داند و معتقد است که آگاهی خانواده ها در رشد شخصیت این افراد بسیار مؤثر است. او که با راه اندازی مرکز مشاوره به دنبال راهی برای انتقال تجربیاتش به خانواده های دیگر بوده است می گوید: همان سال اول تولد مهران متوجه بیماری اش شدم. مهران فرزند اول بود. هیچ شناختی از این بیماری نداشتم. پزشک متخصص اطفال موضوع بیماری پسرم را به من گفت و تأکید کرد تمام آموزش هایی را که ضروری است به او یاد بدهم وکاری به حرف و نگاه مردم نداشته باشم. گفت نباید به دلیل اینکه مهران به سندرم داون مبتلاست از یادگیری مهارت های فردی و اجتماعی دور بماند.

جملاتی که پزشک مهران توصیه نموده بود چراغی پیش روی مادر و پدرش باز کرد. ابراهیمی می گوید: از همان روز مطالعه و تحقیق درباره سندرم داون را آغاز کردم تا با توانایی های آنان آشنا شوم و بدانم چگونه باید با مهران رفتار کنم. مهران از هوش بالایی برخوردار بود و برای یادگیری کوشش می کرد. سال 1385 به وسیله تلویزیون با کانون سندرم داون آشنا شدم و توانستم به وسیله این مرکز با مشاوران و خانواده هایی که فرزندان مبتلا به سندرم داون داشتند ارتباط بیشتری بگیرم. مهران به وسیله این کانون و با معرفی کارشناسان المپیک برای مسابقات وزنه برداری انتخاب و معرفی گردید.

آموزش مهارت های فردی

آموزش مهارت ها به بچه ها سندرم داون احتیاجمند صبر و حوصله خانواده هاست. ابراهیمی که مدرک کارشناس روان شناسی دارد، کلینیکی را برای مبتلایان به سندرم داون راه اندازی نموده است. او اکنون به عنوان مشاور روان شناس تئاتر، برای بچه های استثتنایی فعالیت می نماید و از راه هنر، مهارت های فردی و اجتماعی را به این بچه ها و نوجوانان آموزش می دهد. همچنین در مرکز مشاوره، کارشناسان راه های کنترل خشم و یادگیری مهارت به افراد مبتلا به سندرم داون را به خانواده ها آموزش می دهند. ابراهیمی می گوید: 6 ماه همراه مهران با مترو یا بی.آر.تی مسیرهایی که احتیاج بود را می رفتم تا استفاده از وسایل نقلیه عمومی را به او آموزش دهم. اکنون مهران می تواند به تنهایی از مترو و بی.آر.تی استفاده کند و با علائم هدایت و رانندگی آشناست. بچه ها مبتلا به سندرم داون مانند همه بچه ها آسیب پذیر هستند. بنابراین چگونگی محافظت شخصی در برابر ناهنجاری های اجتماعی را باید آموزش ببینند تا با حضور در جامعه خطری آنها را تهدید نکند. همواره حرف پزشک او در دوران کودکی اش را به یاد دارم که گفت: هر مهارتی را که ضروری است به او آموزش بده.

سندرم عشق

یکی از بهترین رویدادهای سال 1398 آشنایی با مادر پرکوششی بود که برای آموزش فرزند مبتلا به سندرم داون کوشش می کرد. او با مراجعه به شهرداری ناحیه، درخواست بروشور آموزشی علائم ترافیک داشت. با امانت دادن تابلوی علائم ترافیکی زمینه ای برای آشنایی و همکاری ما ایجاد شد. با توجه به ظرفیت های شهرداری ناحیه 7 بچه های سندرم داون را که در مرکز مشاوره زیر نظر مولود ابراهیمی آموزش دیده بودند به یکی از خانه های سالمندان دعوت کردیم. جشنی با یاری بچه های سندرم داون برای سالمندان، برگزار و فضای بسیار شادی در خانه سالمندان ایجاد شد. با توجه به توانایی های بچه ها در تمامی برنامه های فرهنگی، ورزشی و تفریحی که در محله های ناحیه 7 منطقه یک برگزار گردید، آنها حضوری پر رنگ دارند تا از این راه توانایی ها و مهارت های خود را به نمایش بگذارند. سندرم داون بیماری ژنتیکی است که به دلیل افزایش تعدادی کامل یا نسبی در کروموزم 21 به وجود می آید. این بیماری دارای علائم مختلف از جمله ناهنجاری های عمده یا خفیف در ساختار یا عملکرد ارگان هاست. مبتلایان به سندرم داون مشکلاتی در زمینه یادگیری دارند اما تجربه نشان داده است که از راه آموزش توانایی بسیاری از مهارت ها را دارند. یکی از دغدغه های اصلی مربیان و خانواده های این عزیزان، نبود امکان اشتغال آنهاست. ورود این افراد به بازار می تواند بخشی از دغدغه های خانواده ها را کاهش دهد. محقق شدن این مهم احتیاجمند وجود زیرساخت ها و حمایت های منابع دولتی به خصوص شهرداری و حتی یاری های مردمی است. به امید آنکه در آینده ای نه چندان دور با یاری معاونت اجتماعی شهرداری منطقه یک، شاهد حل عظیم ترین دغدغه بچه های سندرم داون که من آنها را سندرم عشق می نامم باشیم.

خانواده ها شکیبا باشند

مادر مهران درباره تجربه های شخصی اش می گوید: خانواده ها در تغییر نگاه جامعه نسبت به مبتلایان به سندرم داون نقش دارند. گاهی که مهران را برای خرید به بیرون می فرستادم متوجه می شدم فروشنده برخورد نامناسب یا گرانفروشی می کرد. حساب و کتاب قیمت ها را به او آموزش دادم و گفتم نباید اجازه دهد حقش پایمال گردد. احترام اجتماعی در رشد شخصیت این افراد اهمیت بسیاری دارد. اگر خانواده ها به این بچه ها بی احترامی نمایند به طور قطع در نوع نگاه اطرافیان تأثیرگذار خواهد بود. باید توانایی های آنها را باور نمایند و در آموزش شکیبا باشند.