دارو های رایجی که به کلیه ها آسیب می زنند - علی آباد جدید

پالایش و دفع مواد زائد، یکی از وظابف اصلی در بدن انسان است. روزانه اندازه قابل توجهی خون به وسیله کلیه های پالایش می شوند و این اندام های لوبیایی شکل به وسیله فراوری ادرار مایع اضافی و مواد زائد را از بدن دفع می نمایند.

استفاده از داروها برای درمان بیماری های مختلف به جریانی رایج در دنیا تبدیل شده است. و در شرایطی که داروها برای یاری به بدن برای مقابله با این شرایط طراحی شده اند، اما باید برای پالایش از کلیه ها عبور نمایند.

اگر فکر می کنید کلیه ها در برابر اثرات داروهای مصرفی ایمن هستند باید در این زمینه تجدید نظر کنید زیرا حدود 20 درصد از موارد نارسایی کلیوی حاد (نفروتوکسیسیتی) به واسطه داروهای تجویزی شکل می گیرند.

بعضی داروهای رایج می توانند بیشتر از آنچه فکر می کنید به کلیه ها آسیب وارد نمایند که در ادامه با بعضی از آنها بیشتر آشنا می شویم.

استاتین ها

دوزهای بالا از داروهایی که به نام استاتین ها شناخته می شوند، خطر آسیب کلیوی را افزایش می دهند. نتایج یک پژوهش نشان داد افرادی که در مقادیر نسبتا زیاد از این داروها استفاده می نمایند، نسبت به شرایطی که به نام آسیب کلیوی حاد شناخته می گردد 34 درصد آسیب پذیرتر هستند. هر ساله این بیماری موجب مرگ حدود 40 هزار نفر در آمریکا می گردد. داروهای استاتین شامل رزوواستاتین، آتورواستاتین، و سیمواستاتین می شوند.

آنتی بیوتیک ها

سلول های لوله ای کلیه بازیگران مهمی در انجام عمل پالایش به وسیله کلیه ها هستند، که آنها را به طور خاص نسبت به اثرات سموم داروهایی که در معرض آنها قرار می گیرند، آسیب پذیر می نماید. توبرامیسین، از دسته ای از آنتی بیوتیک ها به نام آمینوگلیکوزیدها می تواند موجب مسمومیت شدیدتر برای سلول های پالایش نماینده گردد.

داروهای ضد میکروب که به نام سولفونامیدها (ادرارآوردهای تیازید، استازولامید، سولفونیل اوره و بعضی مهارنماینده های COX-2)، می توانند تورم و التهاب کلیه ها به واسطه تشکیل کریستال هایی که در این اندام ها حل نمی شوند را افزایش دهند.

در صورت احتیاج به استفاده از آنتی بیوتیک ها، نسبت به چگونگی انجام ایمن این کار اطمینان حاصل کنید.

ادرارآورها

هیدروکلروتیازید و فوروزماید دو داروی پر استفاده هستند که به منظور کاهش تورم و فشار خون تجویز می شوند. متاسفانه، مصرف این داروها می تواند به کم آبی بدن منجر گردد که تورم و التهاب در کلیه ها را افزایش می دهد.

ضد ویروس ها

آسیکلوویر، دارویی که در برای تبخال، زونا و آبله مرغان استفاده می گردد، کریستال هایی را فراوری می نماید که کلیه ها قادر به پالایش آنها نیستند. این شرایط می تواند به انسداد در مسیر ادرار منجر شده و موجب آسیب دیدگی کلیه ها گردد.

ضد التهاب ها

چه از داروهایی تجویزی و چه نمونه های بدون نسخه بهره ببرید، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم و کتوپروفن موجب باریک شدن رگ های خونی منتهی به کلیه ها می شوند. زمانی که این شرایط رخ می دهد، جریان خون کاهش می یابد و بافت های کلیه هرچه بیشتر مستعد آسیب و مرگ می شوند.

مصرف داروهای ضد التهاب در دوزهای زیاد یا برای مدت زمان طولانی می تواند موجب بیماری مزمن کلیوی (نفریت مزمن بینابینی)، نارسایی کلیوی ناگهانی، و آسیب کلیوی پیشرونده گردد.

ضد دردها

داروهای ضد درد مانند آسپرین و استامینوفن، از جمله داروهای بدون نسخه پر استفاده برای درمان درد و تب هستند. همچون داروهای ضد التهاب، استفاده بلند مدت از داروهای ضد درد نیز جریان خون به سمت کلیه ها را کاهش داده و می تواند در عملکرد این اندام ها اختلال ایجاد کند.

چگونه می توانیم از کلیه ها در برابر آسیب داروها محافظت کنیم؟

پژوهش ها نشان داده اند که بیشتر عوارض جانبی ناشی از مصرف داروها به واسطه اشتباهات در تجویز، عدم نظارت بر دارو و اشتباهات در مصرف درست دارو رخ می دهند.

حتی داروهای بدون نسخه، مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی که بی خطر به نظر می رسند، بعضی جنبه های تاریک را نشان داده و به عنوان مثال با حمله قلبی پیوند خورده اند.

برترین توصیه، مصرف این داروها در زمانی است که به واقع به آنها احتیاج است. در صورت امکان درمان های طبیعی را انتخاب نموده و استفاده از داروها و مواجهه با عوارض جانبی و خطرات آنها را به حداقل برسانید.

مواد غذایی، ادویه ها و اقدامات محافظ سلامت می توانند به کاهش درد و التهاب در بدن یاری نمایند.

زمانی که دارو مصرف می کنید، به مقدار کافی مایعات (شش تا هشت لیوان آب در روز) مصرف کنید تا از کم آبی بدن پیشگیری شده و عمل پالایش به وسیله کلیه ها به خوبی صورت بگیرد.

پ